12 Lojmanın Hikâyesi. Adı bu olacaktı romanının. Bir gün ha gayret başlarsa yazmaya ortaya çıkacak romanının. Yazamadı. Şimdi önümde bir kâğıt kalem olaydı dediği anlar ya üçüncü birasına ya yoğun bakım ünitesi ziyaret sırasına ya da çocukların kaynattığı bir dersin tam ortasına denk geliyordu. Bu gelen yazma ihtiyacı değildi, yazma…

Yani… Öğrenci Davranışları Denetleme Kurulu. Eskinin “Disiplin Kurulu” da diyebiliriz. Bir başka deyişle yaramazlık yapan çocukları bir odaya çekmek suretiyle birden fazla öğretmenin can yakıcı bakışları ve sözlerine maruz bırakarak ıslah etme yöntemi. ÖDDK. Çok havalı. Çok can yakıcı ve içinde bulunmaktan keyif alınacak bir ortam. Eğer öğretmenseniz… Neden? Çünkü…

Doktor Hanım, merhaba. Biraz geciktim. Aslında gecikmek pek âdetim değildir. Her şey tam zamanında yapılıp bitirilmeli. Ama neyse bu konuya sonra geliriz. Lütfen bu gecikmeyi üzerinize alınmayın. Yani gecikmeler genellikle bir eylemin alışkanlığa dönüştüğü anlarda zuhur ederler. Lakin şahsınıza karşı bir alışkanlık geliştirmedim. Takdir edersiniz ki bu ilk buluşmamız. Bu…

“Bir sır keşfedilir, ama bir gizem kendini açığa vurur ama onu keşfetmek mümkün değildir.” Nagel gibi… Nobel ödüllü yazar Knut Hamsun’un gizemli kahramanı Nagel… Tolstoy diyor ya “Tüm muhteşem hikâyeler iki şekilde başlar: Ya bir insan bir yolculuğa çıkar ya da şehre bir yabancı gelir.” Nagel de şehre gelen yabancı…

Çocuklarımız okuduğunu neden anlayamıyor? Uzun bir süredir yoğunlaştığım, üzerine ciddi mesai harcadığım bir soru bu. Evet, gerçekten anlamıyorlar, ortada bir sorun var, veliler de bunun farkında. Haliyle soruyorlar görüşmelere geldiklerinde. “Hocam, neden yapamıyorlar Türkçeyi?”

“Bir zamanlar sevginle…” bağlama tellerinde ağlarken kalbimiz daha çok kırılırdı. Dizlerimiz bir taşı bulamadan uyuşur, çöküşümüz hızlanırdı. Şarkılar alışık olmadığı bir çalgıda titreşirken ruhumuz “o güzelim yıllara” savrulurdu.

Kaybettiklerimizin ruhunu bir çınarın ellerinde arar, sıcaklığını duyumsarız. – Anne bak, bu ağacın yaprakları el gibi. – Evet, o bir çınar ağacı. Bu çınarları deden dikmişti. Sen onunla hiç tanışmadın. – Adı neydi? Çınar dede mi? – Hayır, Mustafa dede. – Neden tanışmadım? – … – Nerede şimdi, ne zaman gelecek? – Gelmeyecek. – Neden gelmeyecek, yoksa cennette…

08.07.2021 Sağ üste tarih attığınızda ve altına yazdığınızda aklınızdakileri, ruhunuzun gündelik feveranlarını belgelemiş kabul edilirdiniz. Oysa sayılar sağ, anılar sol üste yazılırdı.

Yolculukları hep sevdim. En çok da tren yolculuğunu. Yemekli yataklı bir vagondu çocukluğum. Yavaş, keyfine düşkün, bol sohbetli anılarda kaldı. Demiryolcu çocuğuydum. Rayların gıcırtısı, kesilen biletin çıkardığı ses, okuldan kaçarken biletsiz binmenin korkusuyla yarışan kalp çarpıntıları... Ankara Marşandiz ve lojman arası yürüyüşüne sığan dostluklar, küslükler, ilk heyecanlar... Tren tam durmadan…